- θεοποιητικός
- θεοποιητικός, -ή, -όν (AM)αυτός που έχει τη δυνατότητα να πλάθει θεούςαρχ.το θηλ. ως ουσ. ή θεοποιητικήη τέχνη τής κατασκευής αγαλμάτων θεών.[ΕΤΥΜΟΛ. < θεοποιώ ή < θεο-* + -ποιητικός (< ποιητής < ποιώ)].
Dictionary of Greek. 2013.
θεοποιητικός
Look at other dictionaries:
θεοποιητικήν — θεοποιητικός able to make gods fem acc sg (attic epic ionic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
θεο- — (AM θεο ) πρώτο συνθετικό πολλών λέξεων τής ελληνικής που έχουν την έννοια ότι αυτό που δηλώνεται από το δεύτερο συνθετικό γίνεται από τον θεό (ή τους θεούς) ή για χάρη τού θεού ή έχει ως αντικείμενο τον θεό («θεόδμητος», «θεοσεβής», «θεόφρων»)… … Dictionary of Greek
